Heart Of Gold For Medicine

Dzisiaj przez przypadek trafiłam na artykuł czego spodziewać się po pierwszych tygodniach na medycynie. Jako, że blog powstał nieco później brakuje tu pewnie czegoś w rodzaju wstępu, wprowadzenia, jakiegoś początku. Także oto i on: Łup, łup, łup – tłucze się głośno serce gdy sprawdzasz wyniki rekrutacji. Szeroko rozszerzone źrenice, wysuszone usta, pogryzione do krwi. Drżącymi rękami sprawdzasz i… JEST! Udało Ci się, już niemal jesteś studentem medycyny! Gdy już się otrząśniesz, odtańczysz taniec radości (albo dwa), załatwisz formalności i przeczekasz wakacje (które przecież są piękne i długie, ale jakże wyczekujesz ich końca!) nadchodzi początek października. Stawiasz pierwsze kroki jako student kierunku lekarskiego. U mnie było nieco inaczej. Ze średnimi wynikami z matury, z bijącym sercem sprawdzałam wyniki rekrutacji wielokrotnie. I wielokrotnie spotykał mnie zawód. Chciałam cieszyć się najdłuższymi wakacjami w życiu, ale ta nieszczęsna rekrutacja mocno mi to utrudniała. Dopie

Jest koniec grudnia i prawdę powiedziawszy to trochę dziwny czas na zaczynanie pamiętnika medycznego. Planowałam to od dłuższego czasu, ale jak zwykle, na planowaniu się skończyło. Jednak teraz, nareszcie mogę nadrobić braki. To nie tak, że nagle przybyło mi czasu. Nie spełniło się moje skryte marzenie i doba nie wydłużyła się nagle do 25 godzin. Ale trwa historia medycyny i naprawdę trudno sobie wyobrazić nudniejsze zajęcia. Bez względu na to o czym mowa i kto przedstawia temat. Założę się, że nawet moja prezentacja (medycyna w starożytnej Mezopotamii), chociaż nagrodzona brawami, usypiała. Tak czy siak, słucham teraz jak Angelina opowiada o medycynie w Chinach i po prostu uznałam, że pisanie będzie lepsze, a przynajmniej ciekawsze. Sorki, Angelina ;) DYGRESJA 1 -  Angelina puściła filmik o akupunkturze  (ten dokładnie)  i mam dwie myśli. Po pierwsze akupunktura kojarzy mi się od bardzo dawna (i pewnie na bardzo długo tak zostanie) z pierwszym odcinkiem Private Practice - polecam se

Oczywistym pytaniem, jakie się nasuwa jest pytanie o to, skąd wziął sie pomysł na tego bloga. Odpowiedź jest prosta: planu nie było. Blog ten początkowo wcale nie miał być blogiem. Ale doszłam do wniosku (jako osoba mająca już pewne doświadczenie z blogowaniem), że takich stron naprawdę nikt nie czyta. Więc to trochę tak, jakby pisać dla siebie ale z łatwym dostepem do tekstów bo aplikacja Blogger na telefon jest naprawde genialna (UWAGA audycja zawierała lokowanie produktu). Jak każda dziewczynka marzyłam kiedyś o pisaniu pamiętnika. Niestety, jak wiekszość dziewczynek, nigdy nie miałam do tego cierpliwości. To właściwie dziwne, bo uwielbiam pisać (patrz wyżej: mam kilka zaniedbanych blogów). Nigdy jednak nie było albo czasu, albo zapału, albo moje życie zwyczajnie było zbyt nudne by to opisywać. Sytuacja teraz właściwie sie nie zmieniła, no, może z tym wyjątkiem, że mam jeszcze mniej czasu. Ale jestem studentką medycyny na pierwszym roku, która ponad wszystko kocha pisać opowiadania

Żródło:  lubimyczytac.pl W dużym skrócie o książce która mnie zachwyciła. Już dawno żadna pozycja nie wstrząsnęła mną tak bardzo. Śmiałam sie i płakałam jednocześnie. Arcydzieło! Założyłam tego bloga miedzy innymi po to, aby podzielić się tą fantastyczną pozycja z kimś innym. Kimkolwiek! Odkopałam ten wątek z czeluści zmodernizowanego gmaila. Poświeciłam na to cenny czas, którego mi ostatnio mocno brakuje. Jestem studenką medycyny i delikatnie mówiąc nie wyrabiam. Ale z tego samego powodu musiałam to przeczytać! I uważam że każdy: student, niestudent, lekarz czy nielekarz, powinien to zrobić! W moim napiętym harmonogramie gdzie kości kończyny dolnej ścigają się z cytologią i jednocześnie próbują wyprzedzić wszystkie pasożyty ludzkie naraz, znalazłam czas by pojechać do empika, kupić te cudowną pozycję i jeszcze ją przeczytać. Określenie organizacja czasu nabiera nowego znaczenia. Z ogromną satysfakcją prezentuję książkę o której być może już słyszeliście bo było o niej głośn